Analysis of Unintended Consequences from US/EU Economic Policies and Sanctions

 

Analysis of Unintended Consequences from US/EU Economic Policies and Sanctions  

 

1. Freezing Russian Central Bank Assets: Catalyst for Dedollarization

Intended Goal: Cripple Russia's economy by immobilizing $280 billion in reserves, limiting access to global financial systems.
Actual Outcome:

• Global Distrust in USD Reserves: Countries observed the weaponization of USD reserves, prompting a shift toward diversification. Central banks increased gold purchases (2022 saw record gold acquisitions, with China, Turkey, and India leading).
• Alternative Trade Systems: BRICS nations accelerated de-dollarization efforts, using local currencies (e.g., China-Russia trade in yuan/ruble, India-UAE rupee-dirham deals). Discussions of a BRICS currency gained momentum.
• New Financial Infrastructures: Russia and China developed SPFS (System for Transfer of Financial Messages) and CIPS (Cross-Border Interbank Payment System) to bypass SWIFT.

Impact on USD: Reduced demand for USD reserves weakens its hegemony. The dollar’s share in global reserves fell from 71% (2000) to 58% (2023).

 

2. High Tariffs & Tech Bans: Accelerating Supply Chain Autarky

Intended Goal: Force reshoring via tariffs (e.g., 50%+ on Chinese goods) and semiconductor export bans.
Actual Outcome:

• Vertical Integration: China prioritized self-sufficiency in semiconductors (e.g., $143 billion SMIC investment) and green tech. The EU launched the European Chips Act.
• Regional Trade Blocs: RCEP (Asia-Pacific) and ASEAN+3 expanded non-USD trade. China’s Belt and Road Initiative (BRI) used yuan for infrastructure financing.
• Tech Decoupling: Huawei’s 5G breakthroughs despite sanctions exemplify reduced reliance on U.S. tech.

Impact on USD: Bilateral trade in local currencies bypasses dollar intermediation. Yuan’s share in global payments rose from 1.9% (2020) to 3.5% (2023).

 

3. Debt Monetization & Declining Treasury Demand

Intended Goal: Finance U.S. debt via quantitative easing ($5 trillion post-2020).
Actual Outcome:

• Foreign Exodus: Major holders like China (-25% of holdings since 2013) and Japan reduced Treasury purchases. BRICS nations shifted to gold and Eurobonds.
• Higher Interest Rates: With reduced foreign demand, the Fed raised rates to 5.25-5.5% (2023), increasing debt servicing costs. U.S. interest payments hit $1 trillion annually in 2023.
• Domestic Debt Spiral: Higher rates strain consumers (credit cards, mortgages) and the government (debt-to-GDP nearing 130%).

Recursive Impact: Rising yields necessitate more borrowing, perpetuating fiscal unsustainability.

 

Recursive Interplay of Policies: A Vicious Cycle

1. Sanctions → Dedollarization
• Reduced USD demand forces higher interest rates to attract capital, raising debt costs.
2. Tariffs → Supply Chain Fragmentation
• U.S. firms face pricier inputs, fueling inflation. Consumers bear costs via higher prices.
3. Debt Spiral → Fiscal Erosion
• Foreign divestment from Treasuries undermines the “exorbitant privilege” of dollar dominance.

Long-Term Implications:

• USD Decline: Accelerated by alternatives (digital currencies, commodity-backed currencies).
• Bipolar Financial System: A USD bloc vs. a multipolar system (BRICS, ASEAN, EU).
• U.S. Consumer Burden: Higher rates increase loan costs, stifling growth and exacerbating inequality.

 

Historical Precedents & Counterarguments

• 1971 Nixon Shock: Ended gold convertibility, prompting initial distrust but eventual USD resilience.
• Iran Sanctions: Led to INSTEX (EU-Iran barter system), a precursor to non-USD mechanisms.
• Counterarguments: USD’s deep liquidity and institutional trust remain advantages, but structural shifts (e.g., energy transitions, digital yuan) pose existential risks.

 

Conclusion: Strategic Myopia and Systemic Fragility

The U.S. and EU’s punitive measures, while effective, have catalyzed systemic shifts away from dollar dependency. The recursive nature of these policies—sanctions begetting dedollarization, tariffs fostering autarky, and debt monetization eroding fiscal stability—threatens to unravel the very foundations of U.S. economic hegemony. Without recalibrating toward cooperative multilateralism, the U.S. risks accelerating the decline of its global financial primacy, leaving American consumers and policymakers grappling with unsustainable debt and diminished influence.

 

======

Pagsusuri sa Hindi Inaasahang Epekto ng mga Patakaran at Parusa ng U.S./EU sa Ekonomiya

1. Pagyeyelo ng Mga Asset ng Russian Central Bank: Tagapagpalakas ng Dedolarisasyon

Nilalayong Layunin:Pigilan ang ekonomiya ng Russia sa pamamagitan ng pagpaparalisa ng $280 bilyong reserba, nililimitahan ang pag-access nito sa pandaigdigang sistemang pinansyal.

Aktwal na Kinalabasan:

Pandaigdigang Kawalan ng Tiwala sa USD: Ang mga bansa ay nakita ang paggamit ng USD bilang sandata, kaya’t naglunsad ng hakbang upang pag-iba-ibahin ang kanilang reserba. Ang mga sentral na bangko ay bumili ng rekord na dami ng ginto noong 2022 (pinangunahan ng Tsina, Turkey, at India).

Alternatibong Sistema ng Kalakalan: Ang mga bansang BRICS ay bumilis sa kanilang dedolarisasyon, gamit ang lokal na mga pera (hal. kalakalan ng Tsina-Russia sa yuan/ruble, kasunduan ng India-UAE sa rupee-dirham). Lumakas din ang usapan ukol sa isang BRICS currency.

Bagong Istrakturang Pinansyal: Ang Russia at Tsina ay bumuo ng SPFS (System for Transfer of Financial Messages) at CIPS (Cross-Border Interbank Payment System) upang iwasan ang SWIFT.

Epekto sa USD: Ang nabawasang demand para sa USD reserves ay nagpapahina sa hegemonya nito. Bumagsak ang bahagi ng dolyar sa pandaigdigang reserba mula 71% (2000) patungong 58% (2023).

2. Mataas na Taripa at Pag-ban ng Teknolohiya: Pagpapabilis ng Supply Chain Autarky

Nilalayong Layunin:Piliting ibalik sa sariling bansa ang produksyon gamit ang taripa (hal. 50%+ sa mga produktong Tsino) at pagbabawal sa pag-export ng semiconductor.

Aktwal na Kinalabasan:

Pagtayo ng Sariling Industriya: Ang Tsina ay nag-prioritize ng self-sufficiency sa semiconductors (hal. $143 bilyong pamumuhunan sa SMIC) at green tech. Ang EU ay naglunsad ng European Chips Act.

Paglakas ng Regional Trade Blocs: Ang RCEP (Asia-Pacific) at ASEAN+3 ay lumawak sa hindi-USD na kalakalan. Ang Belt and Road Initiative (BRI) ng Tsina ay gumamit ng yuan para sa financing ng imprastruktura.

Pagkalas sa U.S. Tech: Ang mga tagumpay ng Huawei sa 5G kahit may parusa ay nagpapakita ng nabawasang pag-asa sa teknolohiya ng U.S.

Epekto sa USD: Ang bilateral na kalakalan gamit ang lokal na pera ay bumabawas sa papel ng USD bilang tagapamagitan. Ang bahagi ng yuan sa pandaigdigang bayarin ay tumaas mula 1.9% (2020) patungong 3.5% (2023).

3. Monetisasyon ng Utang at Pagbaba ng Demand para sa Treasury

Nilalayong Layunin:Pondohan ang utang ng U.S. gamit ang quantitative easing ($5 trilyon matapos ang 2020).

Aktwal na Kinalabasan:

Pag-alis ng Dayuhang Mamumuhunan: Ang mga malalaking may hawak tulad ng Tsina (-25% mula 2013) at Japan ay bumaba sa pagbili ng Treasury bonds. Ang mga bansang BRICS ay lumipat sa ginto at Eurobonds.

Mas Mataas na Interest Rates: Dahil sa nabawasang foreign demand, tinaas ng Fed ang interest rates sa 5.25–5.5% (2023), na nagpapataas sa gastusin ng utang. Umabot sa $1 trilyon kada taon ang bayad sa interes ng U.S. noong 2023.

Domestikong Krisis sa Utang: Ang mataas na interest rates ay nagpapahirap sa mga mamimili (credit cards, mortgage) at gobyerno (debt-to-GDP na halos 130%).

Recursive Impact: Ang tumataas na yield ay nangangailangan ng higit pang paghiram, nagpapatuloy sa fiscal na hindi pagpapanatili.

Recursive na Pag-ikot ng mga Patakaran: Isang Masalimuot na Siklo

Sanctions → Dedolarisasyon:Ang nabawasang demand sa USD ay nagtutulak ng mas mataas na interest rates upang makaakit ng kapital, nagpapataas ng gastos sa utang.

Taripa → Pagkawatak-watak ng Supply Chain:Ang mga kumpanyang U.S. ay nahaharap sa mas mahal na mga input, na nagpapalaki sa implasyon. Ang mga mamimili ang nagdurusa sa mas mataas na presyo.

Utang → Pagguho ng Sistema:Ang pag-alis ng mga dayuhang mamumuhunan mula sa Treasuries ay nagpapahina sa "exorbitant privilege" ng dolyar.

Konklusyon: Estratehikong Pagkakamali at Sistemang Kawalang-Tatag

Ang mga parusa at patakarang pang-ekonomiya ng U.S. at EU, bagamat epektibo, ay lumikha ng mas malalawak na pagbabago: lumakas ang dedolarisasyon, bumilis ang autarky, at lumala ang krisis sa utang. Kung hindi ire-recalibrate ang estratehiya patungo sa kooperatibong multilateralismo, ang U.S. ay maaaring mapabilis ang pagbagsak ng kanyang dominasyon sa pandaigdigang pananalapi, na iniiwan ang mga mamimili at mga policymakers na humaharap sa hindi napapanatiling utang at nabawasang impluwensya.